Treść

Pomnik poświęcony pamięci, zamordowanych w latach 1939-1945, więźniów tarnowskiego więzienia. Znajduje się w pobliżu drogi krajowej nr 94, na skraju Sztorcowej Góry.

W czasie wojny okupant dokonywał na tym terenie stałych egzekucji. Nie udało się ustalić ani dat rozstrzeliwań, ani nazwisk zamordowanych, oprócz daty śmierci Heleny Marusarz i jej towarzyszek. W dniach 24, 25 i 26 listopada 1958 r. przeprowadzono ekshumację ofiar. Znaleziono szczątki 28 osób, choć według opinii okolicznych mieszkańców i pracowników tarnowskiego więzienia, mogło być ich ok. 200. Szczątki Heleny Marusarz, rozstrzelanej 12 września 1941 r., zostały przeniesione na cmentarz zasłużonych w Zakopanem. Uroczysty pogrzeb wszystkich ofiar odbył się 30 listopada 1958 r.

Pomnik został zaprojektowany przez Anatola Drwala. Figura przedstawia klęczącego mężczyznę trzymającego w prawej ręce granat, a drugą podtrzymuje postać kobiety. Na cokole pomnika znajdują się napisy: Pamięci rozstrzelanych przez hitlerowców w latach 1939-1945, Czynem dowiedli, że Polska nie zginęła i 6 ustalonych nazwisk ofiar: Jandura Maria z Krakowa, Kwaśniak Eugenia, Marusarz Helena z Zakopanego, Pająk Józefa z Krakowa, Sermak Maria z Krakowa, Ziętkiewicz Maria z Krakowa.

Pomnik wybudowano w 1958 r., a jego oficjalne odsłonięcie odbyło się 18 stycznia  1959 r.

Źródła

1. Halski Karol, Kronika grobownictwa i martyrologii ziemi tarnowskiej, Tarnów 2023.
2. Pomniki i Miejsca Pamięci Narodowej, Przewodnik, cz. I, Tarnów 2006.